Άγχος - Στρες

Καθημερινές εκφράσεις που είτε τις ακούμε από τους άλλους είτε χαρακτηρίζουν την καθημερινή μας σκέψη. Άγχος, άγχος, άγχος… Προσέξτε το άγχος σας ακούμε από τους γιατρούς, το άγχος δημιουργεί πολλά προβλήματα υγείας λένε τα Μ.Μ.Ε Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς καθόλου άγχος? το άγχος είναι κάτι κακό? Το άγχος μου είναι φυσιολογικό ή όχι? Γιατί αγχώνομαι?

Τι είναι η ψυχοθεραπεία του άγχους;

Η συστηματική ψυχοθεραπεία βοηθάει αυτόν/ αυτήν που διακατέχεται με ανεξήγητη ή φαινομενικά αναιτιολόγητη αγωνία και φόβο για την κάθε δυσκολία της καθημερινότητας ώστε να αποκτήσει υγιή επανέλεγχο στις σκέψεις και τα αρνητικά του συναισθήματα, να ανασυγκροτήσει δημιουργικά τους εσωτερικούς του διαλόγους και τελικά να σταματήσει να έχει μονίμως αγωνία για το παραμικρό πρόβλημα της διασχεσιακής του ζωής. Για να επιτευχθούν αυτά χρειάζεται πρώτα στη σχέση του με τον ψυχοθεραπευτή να κατανοήσει βιωματικά την ψυχική του σύγκρουση και την προοπτική της και στην πορεία να σηματοδοτήσει εκ νέου σταδιακά τον χρόνο του, την εργασία του, και τις κοντινές του σχέσεις ώστε να υπηρετούν όλες τις αξιακές του τοποθετήσεις και τους υψηλούς σκοπούς της ζωής του.

Σε ποιους απευθύνεται η ψυχοθεραπεία του άγχους;

Ο άνθρωπος που υποφέρει και δυσανασχετεί κυρίως για δύο λόγους:  Πρώτον γιατί δεν έχει επίγνωση της εσωτερικής του σύγκρουσης, ούτε των συμφραζομένων των εσωτερικών του συγκρούσεων, και δεύτερον, γιατί επακόλουθα δεν έχει δημιουργήσει ακόμα τις προϋποθέσεις για μια προσωπική ζωή γεμάτη με νόημα, πίστη κι ελπίδα, στον ίδιο αλλά και στους άλλους, σε ενεστώτα και μέλλοντα χρόνο. Η θεραπεία με κύριο ζήτημα την αντιμετώπιση του άγχους – στρες απευθύνεται στους περισσότερους ανθρώπους που παρουσιάζουν γενική δυσφορία με την καθημερινότητα τους, τις προσωπικές σχέσεις και το εργασιακό τους περιβάλλον, συχνές κρίσεις άγχους, πανικού και ανεξήγητης θλίψης – λύπης που δυσκολεύουν την καθημερινή τους ζωή.

Ποια είναι τα οφέλη της ψυχοθεραπείας άγχους;

Για να σταματήσουμε να ανατροφοδοτούμε τον φαύλο κύκλο της δυσθυμίας και του άγχους μας, ανάμεσα στα άλλα, χρειάζεται:    

• Να ρωτήσουμε τον εαυτό μας πότε ήταν η τελευταία φορά που η συνήθεια της «υπερανάλυσης» μας βοήθησε πραγματικά να αντιμετωπίσουμε μια προβληματική κατάσταση;    
• Να αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε πόσο ρεαλιστικές είναι οι σκέψεις & οι απόψεις που έχουμε για τον εαυτό μας,    
• Να δοκιμάσουμε να ενεργούμε αντί να αναλωνόμαστε σε σκέψεις,    
• Να μην υποθέτουμε πια, αλλά να ρωτάμε τους άλλους για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους,    
• Να υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι ο στόχος μας είναι, όχι να «αναμασούμε» και να υπομένουμε παθητικά την ζωή, αλλά να δρούμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας, όντας ενεργητικά άτομα, και να κάνουμε τις προθέσεις μας πραγματικότητα.